س  وگند به آن نیمه شب رمزآلود که اولین شکوفه جهان متولد شد ، سوگند به آن سپیده دم نخستین که آغازگر مشرق ها  و  مغرب های زمین گردید ، سوگند به  ناسروده ترین  ترانه آن نی ها  که در صلب  نیستان ها  و  رحم بیشه هایند ، سوگند به اشباح  گریزان  غروبهای بدرقه  و بغض  گلوگیر  شامگاهان  وداع .

می دانید  روزی  در کنار شقایقی  به  زمین  فرو خواهم رفت  یا  چون سایه ای  در سروستان  های  کهن  ناپدید  خواهم شد!  روزی  به همراهی تصویر به دیار آینه ها  خواهم  رفت یا در گردنه اساطیر به  قصه ها  خواهم   پیوست  ،  آنگاه  بهار می رسد  و سبزگان  برناپدیدگاه  من  می رویند  و  شاخه  بادامی  که  میزبان  شکوفه هاست  بر مزار من شبنم  خواهد  چکید .

دل صحرایی مرا قبله گاهی نیست.